Σκέψη ατέρμονη

Έξω βρέχει,αλλά εσύ δεν είσαι εδώ...
Ήταν μόλις προχθές που περπατούσαμε αγκαλιά.
Αγκαλιά,κι ο κόσμος απλωνότανε γύρω μας μικρός,μια σταλιά.

Σε είχα πλάι σαν να'ταν του Φθινοπώρου η πρώτη μπόρα.
Μια γλυκιά σου ματιά.
Το σ'αγαπώ να μου το πεις δεν έβλεπες την ώρα.
Μια πρόταση δίχως λέξεις.

Μυαλό δίχως σκέψεις,σε χάζευα απλά.
Μπροστά μου,δυο μάτια και δυο χείλη.
Όταν ανοίγουν,όλα χώμα...
Εκεί,στου Σεπτεμβριού το δείλι...