Δευτέρα...

Και εκεί που κάθεσαι αμέριμνος και βυθισμένος στις σκέψεις σου,να σου η Δευτέρα. Σου υπενθυμίζει τι έχεις να κάνεις. Σου υπενθυμίζει όλα όσα έκρυψες κάτω από το χαλάκι στο ξεκίνημα του Σαββατοκύριακου. Όλα βρίσκονται μπροστά σου και τρέχεις πάνω-κάτω να δεις πως θα τα ξεφορτωθείς. Παρ'ολαυτά,έχει και μια γοητεία αυτό κάπου-κάπου,δεν συμφωνείς;
Όλοι μοιάζουν κάπως στο ξεκίνημα της εβδομάδας... Για άλλους αυτό είναι λογικό,ενώ για μερικούς πάλι,όχι.
Περιέργη μέρα γενικότερα. Όμως η αρχή της εβδομάδας περνάει γρήγορα και χωρίς να το καταλάβεις έρχεται και πάλι το σαββατοκύριακο να συνεχίσεις όλα αυτά που άφησες στη μέση την προηγούμενη φορά,αλλά και να ξεκινήσεις κάτι καινούργιο. Μην αφήσεις τα όνειρά σου να περιμένουν. Σε καμία περίπτωση. Καμιά Δευτέρα δεν το αξίζει αυτό.

Όμορφη Πόλη..

Την πόλη την ομορφάινουνε οι κάτοικοι.Μια βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας,θα σε κάνει να δεις το ανθρώπινο πρόσωπο αυτή της πόλης. Μια ματιά πίσω από το απάνθρωπο γκρί προσωπείο. Εκεί έξω βρίσκονται ζεστοί άνθρωποι,φοβισμένοι,όπως κι εσύ.. Ένα κυριακάτικο πρωινό αφιέρωσε,κάθε βδομάδα και για άλλη περιοχή και δεν θα χάσεις... Θα δεις όμορφα πράγματα,γλυκά χαμόγελα και μορφές που αγαλλιάζουν στη σκιά κάποιου δέντρου.. Μυρωδιές,εικόνες,συνειρμοί και γενικότερα ευχάριστα πράγματα να δένουν αρμονικά πίσω από το θόλο μιας άσχημης γκρί μεγαλούπολης.
Τελικά,ίσως αυτό που λείπει από τους περισσότερους να είναι ο έρωτας...με μια ελαφριά αισθητική ρομαντισμού,να μας κάνει λίγο πιο ανοιχτούς και πιο προσιτούς σε μια πόλη που προσπαθεί για το αντίθετο με διάφορα μέσα. Όλοι έχουμε ανάγκη από κάτι ανιδιοτελές για να πιστέψουμε σε αυτό...

Το βλέμμα.

Ένα σου βλέμμα τα λέει όλα..
Μια ματιά σου και γίνομαι καλά,
Μία ακόμα και γίνομαι χώμα.
Όλα μπροστά σου τόσο πεζά,
Και με κάνεις και αναρωτιέμαι ακόμα,
Θ'αργήσω πολύ να αγγίξω αυτό το σώμα;;
Η ερώτηση αργεί ν'απαντηθεί..
Η ματιά μου συναντάει τη δική σου,
τα μάτια μια πύλη να εισέλθω στην ψυχή σου.
Ένα αίνιγμα που δεν βρίσκει λύση,
μα ο έρωτας τόσο όμορφα σε έχει ντύσει.
Λίγο ακόμα κι η ευκαιρία θα χαθεί,
θα περάσει ο χρόνος και θα φύγεις κι εσύ.

Πράξεις.

Τελικά πόσες φορές το ενστικτό μας είναι σωστό,και πόσες λάθος; Δεν είναι και τόσο εύκολο να το κρίνουμε συνήθως... Μόνο ύστερα από αρκετό καιρό...
Τι σε κάνει να πιστεύεις οτι έπραξες σωστά; Η κοινή λογική; Η διαίσθηση; Συνδιασμός και των δύο; Η ζωή είναι τέτοια που δεν χωρά πολλά λάθη... Κάθε σου στραβοπάτημα και ένα βήμα πιο κοντά στον γκρεμό... Σ'έναν γκρεμό είτε ηθικού ξεπεσμού,είτε ξεπεσμού ολόκληρης της ζωής σου,συνάμα με τον εκμηδενισμό όλων αυτών που κάποτε πρέσβευες.
Τα λάθη λοιπόν,λένε,είναι για τους ανθρώπους. Σύμφωνοι. Αλλά μόνο σε μένα αυτό φαίνεται σχετικά ανέφικτο; Η συμπεριφορά μας,πάντα οδηγέι σε λάθη. Γι'αυτό και είναι απαράβατος νόμος το να σκέφτεσαι δύο και τρεις φορές αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις.. Για να μην υποκύψεις σε κάποιο "λογικό σφάλμα". Σκέψου καλά λοιπόν οτιδήποτε θες να πραγματοποιήσεις,γιατί αν φτάσεις στο σημείο να μετανιώνεις,ίσως είναι πλεόν πολύ αργά για να αντιστραφούν τα πεπραγμένα και να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις τους.
Οι μεταβολές στη ζωή μας,εξαρτώνται από εμάς τους ίδιους,και είναι επ'ουδενί αντιστρεπτές. Μεταβολές μόνιμες και καθ'όλα ελεγχόμενες τις περισσότερες φορές από εμάς.Φυσική νομοτέλεια και όχι απλή σύμπτωση ή τύχη.
Σκέψη λοιπόν πάνω απ'όλα,και δράση όταν θες ν'αλλάξεις κάτι. Σύν Αθηνά και χείρα κίνει,που έλεγε και κάποιος σοφός λαός.