Ήταν ακόμα μια από τις συνηθισμένες βραδιές. Προβλέψιμη μέχρι το τελευταίο λεπτό της. Θαρρείς και μια αόρατη δύναμη,κάθε φορά σε κάνει να τσακώνεσαι με τα εσώψυχά σου,αλλά και όλον τον κόσμο γύρω σου. Δεν πειράζει. Είναι ακόμα ένα βράδυ για τους ξενύχτηδες,τους απόκληρους ενός φωτεινού κόσμου.
Και να'σαι πάλι εκεί να ελπίζεις,να νιώθεις,να αισθάνεσαι.
Είναι παράξενη τούτου του κόσμου η αύρα,
στα χέρια σου η δυνάμη σαν όπλο γεμισμένο,
και μόλις βρεθείς στου μέσα σου το τέρμα,
μια ριπή έσκισε τον ίδιο τον αέρα,
εκείνον που έστεκε σαν κρίνο λαβωμένο.
Και πάλι οι ξενύχτηδες,στα ίδια μέρη πάνε.
Και θα τους δεις,πως γύρω σου γυρνάνε.
Μην προσπαθείς να αγνοείς και ας σε λοξοκοιτάνε.
Αυτή είναι η ζωή σου,αυτή και η στιγμή σου.
