Γλυκό μου παραμύθι

Αγκάλιασα προχθές τον ουράνο,επάνω σε μια φωτεινή αχτίδα
στο πρώτο σύννεφο θαρρώ,το πρόσωπό σου είδα.
Ήσουν γλυκιά και αέρινη,της φύσης η ελπίδα,
όμως γρήγορα χάθηκες,στην καρδιά μου μια αγκίδα.
Συνέχισα στα σύννεφα,τη μοίρα ν'αγναντεύω
και σαν αέρας ζεστός θα ελθώ,
τη θλίψη δε ζηλεύω.
Και καρτερούσα τη φωνή,τη δική σου που με σέρνει,
και όσο εγώ θα καρτερώ,τόσο αυτή δεν περιμένει.
Βιαζότανε και μ'έθλιβε,στη μοναξιά σαν πήγα,
μα γρήγορα με γύρισε με χάδια πολλά και άλλωτε λίγα.
Δεν είχε αποφασίσει,πότε γελούσε και πότε συνοφρυωμένη.
ήτανε σαν σε όνειρο να μπήκε,κι επέστρεψε αλλαγμένη
Τα όνειρα σ'αλλάζουνε,η θλίψη της εχάθη,γέμισε φως ο ουρανός,και διέλυσε τα πάθη.
(ή μήπως μόλις τ'άρχιζε;)

Γράμμα ξημερώματος

Αν βουτήξεις στο κενό; Τι θα πάθεις; Ίσως να μην έχεις να μου πεις κάτι αλλά αν πέσεις σε ένα πηγάδι βρίσκεσαι σε ένα κενό. Να ξέρεις όμως ότι ακριβώς κάτω από το κενό υπάρχει μια άλλη επιφάνεια στην οποία όλα τα ξεκινάς από τα μηδέν. Το ίδιο όνειρο που σου είπα ένα καλοκαίρι ακόμα με τρώει και με σαπίζει.

Ίδιες λέξεις σε βασανίζουν, ξέχνα τες, είναι ένα όνειρο, δαίμονες και κραυγές, φύγε.... Αν φύγεις τι θα αλλάξει; Θα μείνω εγώ και ο κύκλος της αγάπης, στα όρια του να σε περιμένω, ακόμα και αν γίνω γέρος, θα αγαπάω και δε θα είναι κακό και να είμαι αλλού δοσμένος. Πολλοί το έκαναν μα λίγοι το ομολόγησαν, εγώ μάλλον δε θα ανήκω σε καμία.

Πλαστικός Καθρέπτης

Τελικά,με τι αντάλλαγμα πουλάς τα πιο μεγάλα όνειρα;;
Ακόμα σε θυμάμαι,τότε που ήθελες ν'αλλάξουμε τον κόσμο. Υπάρχει όμως κάτι που δεν είχαμε υπολογίσει,λέγεται λογική και σύνεση. Αυξάνεται εκθετικά σε συνάρτηση με το χρόνο.
Κάποτε ήθελες ν'αλλάξεις τον κόσμο. Σου φαινόταν ότι πιο εύκολο,μα γρήγορα άλλαξες γνώμη. Αυτό συνέβη γιατί πάντα ανακάλυπτες οτι πίσω απ'αυτό που φαίνεται κρύβεται κάτι άλλο,και συνήθως πιο μεγάλο. Έτσι,άρχισες να σκέφτεσαι περισσότερο,και να πράττεις λιγότερο. Οι άσκοπες ενέργειες,έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο από άσκοπες σκέψεις.
Βυθισμένος στην παραζάλη αναρωτιόσουν,μήπως ήμουν παράταιρος μέσα στα μαύρα πιόνια;
Πόσο κακό ήταν να κάνω σκέψεις που δεν ήταν εφήμερες;
Πάντα μου άρεσε να κυνηγώ,κι ας ήταν Χίμαιρες.