Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Ημέρα της μαρμότας.

Πόσες πιθανότητες υπήρχαν να συμβεί πάλι αυτό;
Την ίδια χρονική περίοδο να βρίσκεσαι στην ίδια ακριβώς θέση που ήσουν και πριν 6 μήνες. Ε λοιπόν δεν ξέρω αν ο Θεός παίζει ζάρια με τον κόσμο όπως συνήθιζε να λέει ο Αϊνστάιν. Όμως αν αυτό συμβαίνει ,τότε σίγουρα είναι μια κακοστημένη παρτίδα με εντελώς λάθος συγχρονισμό. Δεν εξηγείται αλλιώς.
  Πέρασαν οι τρείς πρώτες ώρες της μέρας,και είμαι και πάλι μόνος,χωμένος στις σκέψεις και στις σημειώσεις. Πρέπει να το καταφέρω. Πρέπει να συγκεντρωθώ. Με ρωτάς αν μπορώ;
Με ρωτάς αν θέλω;
Όλα πάλι περιπλέκονται και όλα ξεκινούν ξανά από την αρχή. Δεν πρέπει να αποκλείσεις τίποτα. Όχι ακόμα. Με τη σκέψη μπορείς να καταφέρεις να προσαρμόσεις στα δικά σου μέτρα και σταθμά,ακόμα και την πιο στημένη παρτίδα. Το πιο στημένο παιχνίδι. Μόνο σκέψου καθαρά. Μοναδική προϋπόθεση για να το πετύχεις. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι. Το πιο δύσκολο κομμάτι,να ενώσεις τα σημεία που λύνουν το γρίφο. Τα σημεία του εαυτού σου. Όλα πτυχές δικές σου. Μέρος σου και μικρογραφία σου. Λοιπόν τι λες;
Θα τα καταφέρεις;

Μόνο αν προσπαθήσεις θα το διαπιστώσεις.