Το όνομα

Ήταν σκεπτικός όλη την ώρα. Εδώ και δύο μήνες,ένα πρόσωπο στην αρχή και λίγο αργότερα το όνομα αυτού του προσώπου τον απασχολούν όλοενα και περισσότερο μέσα στη μέρα. Ανικανοποίητοι έρωτες,άστοχες προσεγγίσεις το παρελθόντος. Όλα ένα λάθος. Ή μήπως απλά μια σύμπτωση; Όχι και τόσο τυχαία καθώς φαίνεται. Μια σειρά από γεγονότα δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Κι όσο περνάει η ώρα,το όνομα της αντηχεί όλο και περισσότερο στο μυαλό του. Το ακούει όπου πάει. Το νιώθει όπου πάει. Μόνο έτσι μέχρι στιγμής μπορεί να την έχει κοντά του.
Τη σκέφτειται ακόμα. Πολλά τον βασανίζουν και δεν φταίει,αλλά έτσι είναι ο έρωτας. Αν μπεις σε αυτό το παιχνίδι,δεν υπάρχει γυρισμός. Είναι ένας δρόμος γεμάτος αγκάθια που δεν βλέπεις που καταλήγει. Δεν υπάρχει ορατότητα,ούτε καν για το επόμενο βήμα. Έχει όμως και μια άγρια ομορφιά. Την ομορφιά της περιπέτειας,και της ανακάλυψης ολοένα και κάτι διαφορετικού,κάθε φορά.

"Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την. Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα."

Χαλίλ Γκιμπράν- "Ο Προφήτης".