Ταξίδια του νου

Μέσα στο σπίτι κάθεσαι,
Έξω αλλόκοτη εικόνα,
Κάπου σε κάποια Βαβυλώνα,
Ακούς τον χαμό•
Και χαίρεσαι και αγαλλιάζεις•

Τραγούδια εύφορης παραξενιάς.
Κάθεσαι πίσω,
και αφήνεσαι,
Μαύρος χειμώνας μοναξιάς.

Είναι βαρύ το δάκρυ της σιωπής σου,
Βαρύ και ξεχασμένο,
Μα είν’ γλυκό σαν το φιλί σου,
Γλυκό και μουδιασμένο.

Παρατημένος ήσουνα,
Εκεί σε κάποια χώρα•
Μέσα σ’ αγνώστους, τρελούς ,
Λεπρούς κι αφιονισμένους.

Μια μέρα όμως χάθηκες,
Σε τείχη δαιδαλώδη,
Και ψάχνει η γη για να σε βρει,
Της απονιάς τη λήθη να σου φέρει.

Μα όμως γιε μου,
δεν σε βρίσκει,
Έχει ξεχάσει την μοναδική σου εικόνα•
Εκεί , σε κάποια Βαβυλώνα.