Σούζα στη ζωή.

Κι έτσι κάπως ξεκινάς τη ζωή... Μια τεράστια ευθεία.
Υπάρχουν στιγμές που ξεκινάει μια ανηφόρα,μικρή στην αρχή,αλλά μεγαλώνει στην πορεία. Και μετά τις ορθοπεταλιές στην ανάβαση,ώρα για την κατηφόρα. Σφυρίχτρες,φωνές,κακός χαμός. Ποτέ άλλοτε,μια κατρακύλα δεν είχε τόση πλάκα. Και μετά πάλι ανηφόρα,αλλά τόση κούραση. Όμως ελπίζεις,γιατί βλέπεις οτι κάποτε θα τελειώσει. Το βλέπεις φαίνεται.
"Η ζωή είναι μπροστά σας(μας)." Αυτά τα λόγια ακούς και συνεχίζεις με περίσση δύναμη. Σου δίνουν κουράγιο. Και τώρα ακούγονται σφυρίχτρες,πολύ πιο λίγες απ'ότι πριν. Και δεν τελειώνει ακόμα. Τελικά τι θα κάνεις; Δεν ξέρεις που πάνε οι υπόλοιποι,απλά ακολουθείς. Μέχρι ένα σημείο όμως. Μετά πρέπει να φύγεις,να γυρίσεις να προλάβεις. Αλλά στο τέλος,θα βρεθείς πάλι κοντά τους,κι αυτή τη φορά,θα είσαι μόνος,μπροστά. Και πάλι σφυρίχτρες και κουδούνες,και χαρά. Τελείωσε τώρα. Είσαι σπίτι.