Και το τραίνο φτάνει... Κοιταζόμασταν πολλή ώρα,ήταν σαν να σε ήξερα από καιρό. Είπες τίποτα; Δεν πρόλαβες. Μα μήπως άκουσες κάτι στη σιγαλιά του σταθμού; Ο θόρυβος του τροχού που κυλάει στις ράγες είναι διαπεραστικός. Μα μήπως παρατήρησες κάτι πέρα από κείνο το δέντρο;
Ήταν εκεί που καθόμουν δίπλα,εκεί που περίμενα να σε δω να εξαφανίζεσαι,σαν τραίνο που μόλις έφυγε. Και δεν χαιρέτησες,μα ούτε ξαναμίλησες,μονάχα χάθηκες. Κι έμεινε ξοπίσω μόνο ο γκρίζος τοίχος,και μια ριπή ανέμου να κόβει τη σιωπή. Ούτε ένας θόρυβος,ούτε ένας ήχος. Μόνο σιωπή,της απουσίας σου κραυγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου