Είσοδος/Έξοδος.

Είναι το αυθόρμητο...Από'κει ξεκίνησαν όλα. Αλλά κρίμα να μην σε ξαναδώ από τόσο κοντά. Ο καθένας επιλέγει όμως. Είναι άγραφος κανόνας.
  Κι εκεί που τα συζητούσαμε,είπαμε ότι κάποιος από τους δύο θα πληγωθεί. Ήταν γνωστό από την αρχή. Εξάλλου ο έρωτας,σε αντίθεση με την αγάπη,είναι εγωιστικό συναίσθημα.

Το θέμα εντοπίζεται αλλού. Ό,τι ζεις με έναν άνθρωπο,βρίσκεται ανάμεσα σε σένα και σ'εκείνον. Είναι τα πράγματα που σε ενώνουν μαζί του.
  Εκεί έρχεται η διαδικασία της επιλογής. Μπορείς να τα κρατήσεις,ή μπορείς να τα φυσήξεις και να φύγουν. Όπως φυσάει κάποιος τη σκόνη. Τη σκόνη του χρόνου σε αυτήν την περίπτωση.

 Αλλά να ο κοινός τόπος και της αγάπης,και του έρωτα. Και στα δύο συναισθήματα,δεν υπάρχει μέση οδός. Δεν υπάρχουν ημίμετρα. Δεν υπάρχει το λίγο,μόνο το καθόλου και το πολύ.
 Δεν υπάρχει ίσως,μάλλον και ναι μεν,αλλά... Δεν υπάρχει όριο. Δεν υπάρχει το ως εδώ και μη παραπέρα.

Κι επειδή οι ανθρώπινες σχέσει είναι διμερείς. Ελπίζεις.
 Απλά τολμάς,κι ελπίζεις να νικήσεις. Αλλά ακόμα κι αν χάσεις,κι αν πληγωθείς..ακόμα κι αν χάσω,κι αν πληγωθώ,έχω εμένα. Εμένα,να με παρηγορώ και να με συνετίζω.

Εσύ,να δω από σένα πώς θα ξεφύγεις.