Και πάλι στη γύρα να ελπίζω
πως θα αντέξω να το υποστώ κι αυτό.
Κι ας είναι μια αποτυχία
να με βαραίνει τόσο πολύ,μέσα από χιλιοειπωμένα κλισέ
και στερεότυπα της νύχτας.
Το ξημέρωμα σε θυμίζει,μα δεν έχει τίποτα δικό σου
ήταν η δική σου ζωή,κι ο θάνατός σου.
Δεν αντέχει άλλο η καρδιά μου,να πονάει στην αλήθεια,
γι'αυτό κοίτα με στα μάτια και προσπάθησε να φανταστείς.
Να δεις όσα δεν τολμάς ν'αντικρύσεις,κι ας είναι να φοβηθείς.
Εγώ θα είμαι στο γνωστό σημείο,να περιμένω,το διαφορετικό.
Αφέσου λίγο ακόμα,στην αγκαλιά του ονείρου,
και θα είναι ο ουρανός,ένα κρεβάτι ερωτικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου