Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Και πάλι...

Και πάνω που ο χρόνος είχε κάνει καλά τη δουλειά του
στη βιαστική είσοδο της ανοιξιάτικης μέρας

Και πάνω που ο ήλιος ήταν τόσο ψηλά
και έφεγγε όλη η φύση σαν ξάστερος ουρανός

Ήρθε μια μέρα και επέβαλλε στα σκούρα χρώματά της. Κι ήρθε μαζί σου η βροχή.

Δεν ήταν τυχαίο. Κι είπα πως έφυγες για πάντα,αλλά όχι.
Να'σουν πάλι όταν είχα ανάγκη την παρουσία σου. Με άγγιξες και μου έφτανε.

Η μέρα διαφορετική,φωτίστηκε. Σε θέλω ξανά εκεί.

Πάψε πια να στοιχειώνεις τα όνειρά μου,
θέλω λίγο το σώμα σου στην πραγματικότητα μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου